Bahar Sarica: Bir şeyler yazmak istersin

Bahar Sarica: Bir şeyler yazmak istersin: Bazen öyle duygular içersindesindirki onları bir kağıda dökmek istersin.. Ama dogru kelimeyi bulamazsın.Kelimeleri bir araya getirip o cüml...

Bir şeyler yazmak istersin

Bazen öyle duygular içerisindesindir ki onları bir kağıda dökmek istersin..
Ama doğru kelimeyi bulamazsın....
Kelimeleri bir araya getirip o cümleyi kuramazsın.
Ve susarsın
Bir gün yazabilmek için ve keşke dersin kelimeler yetse dersin beni anlatmaya yetse dersin ama ne anlatacağını bulamazsın ki.
Çünkü o durumun bir anlamı yoktur sürekli tekrarda edip durur.Hissettiğin duygunun hiç bir anlamı yoktur ama hissedersin işte...
Yaşamanın en berbat saniyeler-indendir...
Konuşmak belki iyi gelir dersin kendine..
Konuşmak istersin ..Ama konuşacak kimse yoktur .. sonra pişmanlık sarar ..sonra da kendine kızarsın bencilsin dersin bir sıkıntıyla baş edemiyorsun dersin ...
Düşünmeye başlarsın...Bu düşünceler en çok bu zamanlarda sarar bedenini..
Nedir bu Dünya da iyi olan şey ?
Nedir nefes almaya sebep olan şey ?dersin ama bilirsin ki Güzel olan şey nefes almak..Aslında cevabı bilirsin..
Ve bir şeyler yazmak istersin doğru kelimeleri bulmak istersin bu sayfalara dökülsün istersin bu hissettiğin duygular yok olsun sadece iyi olanları görmek istersin...
Bazende bitsin istersin nefes almak ...
Bazende doğru kelimeleri bulamazsın onları öğrenmek istersin...
Öğrenip kendini daha iyi ifade etmek istersin..
Ama sonra anlarsın ki kendini ifade etmeye kelimeler yetmez..
Gene nasıl anlamak isterlerse öyle anlar insanlar..
Bazense işte olan olsun dersin..
Sen aklından geçenleri yaz ki okuyan okusun anlamak isteyense kendine göre anlasın dersin..
Sonra da bir şeyler yazmak istersin ve bu noktaya gelirsin...
Ve yazıp burada bitirmek istersin ama son bir şey daha eklemek istersin..
İstersen  sosyal yerlere istersen de sana özel olan yerlere yaz..
Ama muhakkak yaz..
Çünkü en iyi terapi bir şeyler yazmak istediğinde yazmaktır...
Ruhuna iyi gelecektir..

Sevgili yazar :)

Bir anımı paylaşmak istedim bu sefer.O zaman başlayalım..

Bir çocuğun ilk defa kendini özel hissettiği andan bahsetmek istedim.
Hala arada aklıma gelir ve yüzümde tebessüm oluşturur :)

Bir gün bir pastahanede güzelim Anadolu hisarında..Hala özlerim oraları...
Sanırım 4. sınıfa gidiyordum.Üstümde mavi önlük ile ve öğlen civarıydı hep gittiğim pastahaneye gitmiştim okuldan çıkar çıkmaz her zaman ki gibi poğaçamı yerken bir yaşlı adam dikkatimi çekmişti adamın ağzında piposu vardı..
Kafasında siyah renk denizci şapkası yüzü parlaktı ve sakalları saçları bembeyazdı.
O yaşlı adama dönüp siz yazar mısınız dedim ?
Adam birden kahkahalara boğuldu..Çok hoşuna gitti herhalde yada kızdı bilmiyorum ama üstüne bir kahkaha daha attı..Ve ben kıpkırmızı olmuştum..
O zamanlar  ben yazarları çok önemserdim..Çok ünlü gibi gelirdi bana..Çok merak ederdim tanışmayı çok isterdim.
Adam tekrar gülünce ben tabi tekrar utandım ne desem bilemedim.Sonra bana ;
Nereden anladın ? dedi.
Bende bilmem dedim ama kıpkırmızı olmuştum :D ...Yani o sırada başka bir şey demeye cesaretim yoktu..
Çünkü kızgın mı mutlu mu anlamadım.
Sonra o sevgili Yazar.
Evet dedi ..
Ve başımı okşadı..O an çok hoşuma gitmişti genelde pek saçlarımı okşamaz insanlar ee alışıkta değilim tabi..
Sonra verdiği huzur his paha biçilemezdi.
Adam Ünlü yazar kızım yani dedim kendime... (ismini hala bilmiyorum.)
Sonra  ismimi sordu..
Adın ne senin ufaklık ?dedi ..
Bende Bahar dedim.
Çok güzel bir isim ..dedi Gerçekten ismin çok güzel dedi hala gülüyordu ve elleri hala saçlarımda idi ve verdiği sevgiyi anlatamam :)

Adımla ilgili güzel dörtlük kafiye uydurdu.Ama maalesef hatırlamıyorum.
Hoşuma gitmişti.Bana kendimi özel hissettirmişti.
Ve senin ismini kitabımda yazacağım, bu anı yazacağım demişti..Orada işte suratımda kocaman bir gülümse olmuştu ..İsmim ya bir kitapta geçecekti ve benden bahsedecekti..
Öyle yüzümde ifade ile kaldım..Ama İnanılmaz özel hissettim..
Benim adım benim ismim kitapta bir anı olarak kalacaktı..
Ve kitaptan banada getireceğini söylemişti.
Ama bir daha hiç görmedim..
Ama hissettirdiği o 'An'ı hiç unutmadım..
İlk özel hissettiğim bir andı..

 Acaba o adam kimdi?
Heyecandan ismini bile soramadım
Ama bana hissettirdiği duygu sayesinde onu hiç unutmadım.
Bazen küçük bir çocuk için böyle anlar önemlidir.
Onu dahada güçlü kılar.
Hayata  dahada iyi tutunmasını sağlar ve inanın ismimi yazdı mı yazmadı mı ?
Bilmiyorum ama umurumda da değil ..
Belki bana yalan söylemişti ama bu yalan o an beni Dünyanın en mutlu çocuğu yapmıştı.
Yüzümde tebessüm oluşmuştu.
Hayranlıkla adama izlemiştim..
Bir şeyler yazıp karalıyordu tabi bilgisayara değil elinde bir sürü boş kağıtlar vardı.
Sonra ve bu anıda burada bitmişti benim için....
Bu da Yaşamdan kareler :)

Güzel bir hikayeydi..

Yargılara bak sen..

Bazen kendimi Dünyaları yönetecek (örnek) kadar güçlü hissediyorum ve böyle hissettiğimde yanında ki insanın önemini öğrendim O insan desteğiyle gerçekten kendini iyi hissetmeni sağlayabilir fakat tam tersi de olabilir.
Sana ön yargısıyla yaklaşırsa seni umutlarını elinden aldığını da öğrendim ne kötü ki bunun farkında olmamak Her iki tarafında ! İnsan,sevdiği insanlardan güç alır onlardan güzel şeyler duymak ister gerektiğinde kötü şeylerde yaşarlar ama köstek olmanı değilde destek beklerler..

 Bazen insan ön yargılarından vazgeçmeli 'Her şey iyi olabilir.Her şey güzel olacak' sözünü duymak ister ve bence felsefesi olmalı insanın...
Bir olayın kötüsünü yaşarsın ve bunun daha kötüsü de vardır.Ve sen gittikçe dibe çökersin ama bir şey daha var ne kadar dibe inersen in çıkacağın yer yüksekliktir.ve pes edersen o derin çukurda yalnız ve tek başına kalırsın ama bu sana hiç bir şey kazandırmaz.
Neden orada durasın ki?
 Sana ne kazandırıyor ?
Daha çok içini parçalamıyor musun ?
Peki neden içinin yanmasını seçiyorsun ?
Evet insan acıyı sever itiraf etmesekte acıya ihtiyacımız vardır.
Bize anlam katan bir nevi acıdır.
Peki neden pes eder insan ?
Kötü şeyler yapmış olabilirsin,Ya da yaşamış olabilirsin ama neden pes eder ?
 Pes etmemeli ne kadar güçlü olduğunu kendine ilk önce kendine kanıtlamalı.. Ve kabullendiğinde bazı şeylerle daha kolay başa çıkarsın ve büyürsün bu sana olgunluk katar.


Ve bazen bunları duymaktan yorulursun.
Ne önemi var ki? dersin ..
Aslında bir çok önemi var.Sadece görmeyi bilmen gerekiyor.
Duymadım,görmedim,Bilmiyorum demekten vazgeçmen gerekiyor.
Çünkü duyarsın,Görürsün ve bilirsin,anlarsın ama kendine itiraf edemezsin.İşte burada kendine itiraf etmen gerekiyor.Ve gururunu,inatçılığını bırakıp kendinle uzlaşman gerekiyor.
Geçmiş yaşanmış neden geride kalmasın ki ?
Neden daha iyisi gelecekte yaşanmasın ki ?
Neden geçmişte kalıp şimdiki zamanını harcarsın ki ?
Gene çok söylenen şeyler okudun dimi?
Peki hiç kulak asıp anlamaya çalıştın mı?
Aslında bunlar neden hep aynı şeyler söylüyor dedin mi ?
Dediysen anlamadın demektir.Sadece kendinle uzlaş..