Translate

Görüntüleme Sayısı

17 Eylül 2013 Salı

Sevgili yazar :)

Bir anımı paylaşmak istedim bu sefer.O zaman başlayalım..

Bir çocuğun ilk defa kendini özel hissettiği andan bahsetmek istedim.
Hala arada aklıma gelir ve yüzümde tebessüm oluşturur :)
Bir gün bir pastahanede güzelim Anadolu hisarında..Hala özlerim oraları...
Sanırım 4. sınıfa gidiyordum.Üstümde mavi önlük ile ve öğlen civarıydı hep gittiğim pastahaneye gitmiştim okuldan çıkar çıkmaz her zaman ki gibi poğaçamı yerken bir yaşlı adam dikkatimi çekmişti adamın ağzında piposu vardı..
Kafasında siyah renk denizci şapkası yüzü parlaktı ve sakalları saçları bembeyazdı.
O yaşlı adama dönüp siz yazar mısınız dedim ?
Adam birden kahkahalara boğuldu..Çok hoşuna gitti herhalde yada kızdı bilmiyorum ama üstüne bir kahkaha daha attı..Ve ben kıpkırmızı olmuştum..
O zamanlar  ben yazarları çok önemserdim..Çok ünlü gibi gelirdi bana..Çok merak ederdim tanışmayı çok isterdim.
Adam tekrar gülünce ben tabi tekrar utandım ne desem bilemedim.Sonra bana ;
Nereden anladın ? dedi.
Bende bilmem dedim ama kıpkırmızı olmuştum :D ...Yani o sırada başka bir şey demeye cesaretim yoktu..
Çünkü kızgın mı mutlu mu anlamadım.
Sonra o sevgili Yazar.
Evet dedi ..
Ve başımı okşadı..O an çok hoşuma gitmişti genelde pek saçlarımı okşamaz insanlar ee alışıkta değilim tabi..
Sonra verdiği huzur his paha biçilemezdi.
Adam Ünlü yazar kızım yani dedim kendime... (ismini hala bilmiyorum.)
Sonra  ismimi sordu..
Adın ne senin ufaklık ?dedi ..
Bende Bahar dedim.
Çok güzel bir isim ..dedi Gerçekten ismin çok güzel dedi hala gülüyordu ve elleri hala saçlarımda idi ve verdiği sevgiyi anlatamam :)
Adımla ilgili güzel dörtlük kafiye uydurdu.Ama maalesef hatırlamıyorum.
Hoşuma gitmişti.Bana kendimi özel hissettirmişti.
Ve senin ismini kitabımda yazacağım, bu anı yazacağım demişti..Orada işte suratımda kocaman bir gülümse olmuştu ..İsmim ya bir kitapta geçecekti ve benden bahsedecekti..
Öyle yüzümde ifade ile kaldım..Ama İnanılmaz özel hissettim..
Benim adım benim ismim kitapta bir anı olarak kalacaktı..
Ve kitaptan banada getireceğini söylemişti.
Ama bir daha hiç görmedim..
Ama hissettirdiği o 'An'ı hiç unutmadım..
İlk özel hissettiğim bir andı..

 Acaba o adam kimdi?
Heyecandan ismini bile soramadım
Ama bana hissettirdiği duygu sayesinde onu hiç unutmadım.
Bazen küçük bir çocuk için böyle anlar önemlidir.
Onu dahada güçlü kılar.
Hayata  dahada iyi tutunmasını sağlar ve inanın ismimi yazdı mı yazmadı mı ?
Bilmiyorum ama umurumda da değil ..
Belki bana yalan söylemişti ama bu yalan o an beni Dünyanın en mutlu çocuğu yapmıştı.
Yüzümde tebessüm oluşmuştu.
Hayranlıkla adama izlemiştim..
Bir şeyler yazıp karalıyordu tabi bilgisayara değil elinde bir sürü boş kağıtlar vardı.
Sonra ve bu anıda burada bitmişti benim için....
Bu da Yaşamdan kareler :)
Güzel bir hikayeydi..





Bunlara da göz atmak ister misin ?

Youtube önerileri !