Merhabalar ;
Uzun bir aradan sonra tekrar yazmaya başlayabildim.
Bilgisayarım bozuldu.(keşke tek bozulan o olsaydı) sağ olsun biricik kuzenimin eski bilgisayarını aldım.
Oda açılmamak konusunda nazlanınca ve ben büyük bir hayal kırıklığı yaşayınca ne yapacağım diye düşünürken burada da abim sağ olsun...
Abimin de eski hardiskcini bu laptopta kullandık. En azından internete girebileceğim bir laptopum oldu ne mutlu bana :)
En kısa zamana yenisini almanın hayalini kurmaktayım ... İnşallah bakalım.
Bir çok şey hakkında yazacaktım ama şuanda laptopum var ya hiç aklıma gelmiyor, doğaçlama gidelim bakalım.
İnsanlar kafalarında kendilerince bir duvar kurduklarında bu duvarları yıkmak aşmak çok zor olur maalesef.
Bende bu sefer kendi duvarlarımda takılı kaldım. Hiç kendimden beklemezdim duvarlara, yargılara, düşüncelere bu kadar takılı kalmazdım. Ama bu sefer takılı kaldım. Kendi kafamda bir engel olduğuna inandım ve o yolu tercih ettim ederken de bir çok kalp kırdım sanırım. Üstün körü özür dilemekle yetindim... Açıklama yapmak veya anlamaya çalışmak gerçekten yorucu geldi benim için ...
Bak oğlum bir kalbi defalarca kırdığında pat diye düzelmesini bekleyemezsin ... Böyle şeyler yaşamam diye düşünmüştüm ama bende insanmışım gerçekten kırılmışım, yıpranmışım inancım kalmamış işin kötüsü senin bunla savaşacak gücün yokmuş. O yüzden diyorum ya pes ettin diye ...
Harbi hevesim kalmamış benim. Hiç bir şey heyecan vermiyor bana bunu nasıl aşarım bilmiyorum işin kötüsü şu sıra patlamaya hazır bir bomba var gibi içimde...
Başımda ağrılar oluşuyor sanki delirmenin sınırında gibiyim bir bıraksam kendimi hiç bir şey kalmayacak gibi aklım başımdan gidecek gibi hissediyorum hep bir kulak çınlamasıyla başlıyor sonra bir ağrı giriyor başıma düşünmemeye çalışıyorum o noktada... eğer düşünürsem yok olacakmışım gibi hissediyorum. Umarım zamanla geçer diye umut ediyorum şuan için...
Şöyle bir bahamın resmin ekleyip devam edeyim ...
bu resimde daha tam ayakta duramıyordun arkanda ben vardım seni koltuk altlarından tutuyordum... kokunu hatırlıyorum şuan cennet kokusuydu... o kadar masum o kadar güzel bakıyordun ki...
ben hep arkanda seni tutmaya devam ettim...
Sen bana defalarca çok güzel duygular yaşattın defalarca seninle gurur duyuyordum ben ...
Şu hayatı kokuna muhtaç yaşıyorum belki de o yüzden tutunamıyorum.
Herkes diyor ki çocuğun olsun evlen vs ne kadar çok konuşmayı seviyorlar öyle ...
Evet bir gün kendi evladım olunca belki senden daha çok seveceğim onu ama senin sevgin hep başka ve bambaşka olacak sence ben senden vazgeçebilir miyim ?
Ama o noktaya gelmeden bu acın beni öldürecek galiba ...
Bebeğim benim. Turuncu kafam bir saç teline Dünya'ları değişmezken şimdi sensiz yaşamak zorundayım.
Senin için bu Dünya çekiliyordu şimdi o kadar zor geliyor ki...
Umarım daha anlamlı zamanlar yaşarım yoksa sonucu bende bilmiyorum. Hala vardır bir bildiği diyorum beni hala almadığına göre bende merak ediyorum sebebini umarım o sebebi bulabilirim şimdilik aramaya devam ...
Özlediğim sesini, kokunu, yüzünü seni çok ama çok seviyorum çok çok çok fazla seviyorum..
Bugünlük bu kadar olsun daha da gelecek devamı iyi geceler ......
