Hayatin anlamını kaybetmek...

Evet kaybetmek..
Bir daha görememek.
Kokusunu duyamamak.
Sevgisini hissedememek..
Tek anlamınız iken bir anda anlamsız bir hayata atanmak...
Sabah uyandığında nefes alamamak..
Her gün ölmek..
uyanmama isteği..
Bitmesi için dua etmek.
Her şeyde her anını o varmis gibi yaşamak.
Mezarı bu şehirde diye lanet sehiri terk edememek..
Bazen bağırıyorum çık şu toprağın içinden sarıl bana abacim de gene sırala isteklerini.
Sonra fark ediyorum imkansız istemek.
Gülüyorum hayata devam ediyorum.
Sırf üzülecek bir şey kalmadığı için gülmek hayata.
Sonra insanlar bana gelip dert anlatmaya başlıyor fark ettim ki artık eski dinleyici insan da değilim.
Çok üzülüyormuş neden biliyor musun mesajına cevap vermedi diye..
Biri de sevgilisi yok diye..
vb vb herkesin derdi kendine ağır..
Mesela benim ki dert değil.
Bu benim hayatım.
Ben gülüyorum çünkü güldükçe daha güçlü olduğumu hissediyorum
Ama her gün ölüyorum belki kimseye söyleyemiyorum bu çok saçma bir acı diyemiyorum.
yüreğin sökülüyor sanki işkence ediyorlar sanki ciğerlerimi kesiyorlar diyemiyorum
Nefes alamıyorum.
boğuluyorum.
Ağlamak istiyorum ama ağlayamamak..
Diyecek söz yok diyorlar.
Allah'ın işine karışılmaz diyorlar.
Belki hayırlısı buydu.
Ama bu acının ne olduğunu bilinenler sadece gelip sarılıyorlar o kadar konuşmuyorlar...
Çok konuşmayın olur mu..
Çünkü her gün ölüyorum.
Evet savaşıyorum yaşamak istemedigim bir hayatta kalmak için savaşıyorum.
Sadece ne olacağını merak ediyorum.
Ne getireceğini merak ediyorum
Ama her gün ölmeyi hayal eden bir kadını hayatla korkutamazsin ölümle hiç
Kaybedecek hiç bir şeyi olmayan birine risklerden bahsedemezsin çünkü umrunda değildir.
Sadece çok doldum ve yazdım işte bir şeyler.
iyi geceler ..
Ve sakın acıma acımak en iğrenç duygulardan biri ...