Pons gliomu Diffuz Beyin sapı tümörü...

En sevdiğim insani alan hastalık...
Hastalığın teşhisi 21 nisan 2015 te konuldu.Kardesimin doğum gününden 1 gün sonra.
Fark etme noktasına gelirsek 2 hafta içinde ufak belirtilerle başladı.
ilk belirtisi bi 20 dakikalık dil tutulması okulda voleybol oynarken benim kuzumun dili tutulmuş pek konuşamamış ama sonra geçti.Sonra konuşurken fazlasıyla kelimeleri yutmaya başladı son 1 hafta da mide bulantısı eşlik etti.
Tabi bu süreçte doktora götürdük salgın var dediler pskolojik dediler geri göndermişler.
Sonra ben dayanamayıp aldım kuzumu hastaneye götürdüm.Doktorun dediği bana neden daha önce götürmedin.Gelde sinirlenme 😡
Elime bir kağıt tutuşturdu ve beni çocuk acili olan bir hastaneye yönlendirdi.Ben de hala düşünüyorum. Ciddi bir şey yoktur sanmıyorum.Konduramaz ki insan..

Ufak bir işlem görür geçer derken hasteneye geldik onlar da aynı şeyi söyledi neden daha önce doktora götürmediniz.
Oysa ki götürdük salgın dediler baştan savdılar.Herkes doktor olamıyor iste..
muane ettiler ve hemen mr cekicez dediler
Sonra midesi için bi iğne yaptılar benim kuzumun keyfi biraz yerine geldi.

Baham'la birlikte girdik Mr'a yalnız kalmak istemedi izinde verdiler saolsunlar bi 15 dk falan Mr cekimi yapildi.Ben çok korktum o seslerden falan ama bahaya hiç bir şey belli etmedim bana güveniyordu oda sonra zaten ikimizde alıştık bu duruma.
Şimdi sonuç cıktı doktorlar gelip gelip gidiyor ama hepsinin yüz ifadesi bir değişik gözler falan dolu.icimde bir sıkıntı var ama çözemiyorum ve bu yeri de sevemedim daha önce rüyamda görmüştüm burayı ama çok kötü bir rüyaydı zaten o yüzden o hastanede kalmayi istemedim sonrasında.
Tabi doktor benle konuşmak istemiyor Annesi gelsin diyorlar.Annem de sonradan dahil oldu tabi ama teyzemle konuştular vs bana söylemediler.Ama belli yüz ifadesinden kötü olduğu yatış verdiler baha'ma o gece ilk hastane de kalisimiz.Tabi sonrasında kurcaladım öğrendim tümör demişler 1 hafta ömrü var demişler ömür biçmişler.

Kendimi o an bir film sahnesi gibi hissettim.Saka bu dedim O Baha benim Baham olmaz öyle şey dedim ama olur dedim ölümlü dünya dedim.Kiyamet kopacak o zaman dedim başka anlamı yok rabbim Meleklerini erkenden yanına aliyor dedim içimden kurdum kurdum kurdum...


içinden çıkamadım neyseki sevdiğimiz insanlar vardı yanimizda bulunduğumuz hastane elini bile oynatmadı 1 hafta kaldık orada arada iğne yaptilar doktor ismi verdiler ama nasıl yol izliyebiliriz hiç anlatmadılar.eve gidin dediler.Gittik ama baha kötüye gidiyordu doktor araştırdık ve sonunda Marmara eğitim araştırmaya gittik pendikte.Saolsunlar Orada bize yüzde 10 da olsa bir umut verdi Çok ama çok güzel ilgilendiler.Gittigimizde baha kötü durumdaydı tedaviye hemen başlayamadık ışın tedavisi radyoterapi önerdiler ama ilk önce biraz kendisine gelmesi gerekiyordu 15 günde 15 e yakın kilo vermişti yemek hiç yiyemedi damardan denedik falan hiç ise yaramadı sonra ng taktik burundan beslemeye başladık ve 3 günümüz falan öyle geçti ben bol bol pat pat yaptım ona gece hiç unutmuyorum Dr bey bir sevinçle yanıma geldi kan değerleri düzeldi diye ve hemen tedaviye başladık bir mucize gerçek olmuştu 1 hafta dedikleri 9 ay daha yaşamıştı.
Baham benim için son dakkaya kadar savaşmıştı.Biz de savaşmıştık.Doktor doktor gezmeye devam ettik.En son ki doktor kızım daha gezme dedi.Yapay beyni aldı ve gösterdi tam orta da dedi hiç bir yerden giriş yok dedi.istedigi herşeyi yapın dedi.. öyle de yaptık alternatif tıpı denedik herşeyi denedik...
Işın tedavisi ise yaradı dağılan tümörü temizledi ama beyin sapında duran as tümöre hiç bir şey yapamadı oraya bir şey yapılması imkansızdı zaten kendini yenilemeyen bir bolgeymis.Milyonda bir olan bir tümör gelip Benim Bahami bulmuştu onu sonsuzluğa ugurlamamin vesilesi olmuştu.Ama şükür ki iyi doktorlarla tanıştım bana bi 9 ay vermelerine vesile oldular. bahama bol bol güzel zaman geçirmem için ve ona veda etmeye hazırlanmak için.
24 ocak 2016 o gun geldi o gece beni hiç uyutmamistin meğersem veda etmek için mis o son 3 ay hiç yanından ayırmadi başka koltuğa oturmama bile izin vermedi.Gidecegini biliyordu. Ben de her gece yanında yatarken o kabusu yaşamamak için dua ediyordum.Hayali o kadar korkunçtu ki yaşadığımda huzurdan başka bir şey hissetmedim.Gercekten sabrını veriyormuş Yaradan...Onca zaman elimi hiç bırakmadın.Ben de bırakmadım.Birakamazdim.
24 ocak son bakışınmış bana son sarilisimmis sana bana hiç söylemediler ya da ben duymuyordum tekrar işin tedavisi yapıcaz ve iyileceksin sana bunu sözünü vermiştim.Sonra bi anda uyudun 3 günden sonra normal dedim sonra yanlış bir şey vardı çünkü oksijenle bile zor nefes alıyordun.Doktoru cagirdim.Buraya kadar dedi yavaş yavaş gidecek dedi elinden gelen herşeyi yaptı bilinci gitmisti.kulagina Savaş sakın beni bırakma dedim.
Sen savaşmıştın kalbin durmuş ve geri gelmiştin hemen yoğun bakıma aldılar.Deli gibi nasıl savaştığını hissedebiliyordun.Ama bedenin bırakmıştı tümör yayılmıştı.Bir arkadaşım veda et ona dedi 25 ocak sabahı veda etmek için yanına geldim ama tam yapamadım.
Ve akşamına sana veda ettim ve gittiğini hissetmiştim.Sabaha da bedenin teslim oldu.
Artık acı çekmediğini biliyordum.
Hissediyordum.
Nasılda acımasız zaman ama bana güzel bi 12 sene bıraktı.harika bir dokuz ay bıraktı.Her şey için iyi ki dedim iyi ki senin ablandim iyi ki benim Bahamdin..
Tek hissettiğim şey seni çok seviyorum.
Ve seni unutmayacağım insanın en güzel anılarını unutmak ister mi ?
Hâlâ yasama sebebimsin..
Vesile olana şükürler olsun..


Eğer konu hakkında bilgi veya konuşmak isterseniz mail ile bana ulaşabilir siniz..
baharsarica@gmail.com