Merhabalar ;
Uzun bir aradan sonra tekrar yazmaya başlayabildim.
Bilgisayarım bozuldu.(keşke tek bozulan o olsaydı) sağ olsun biricik kuzenimin eski bilgisayarını aldım.
Oda açılmamak konusunda nazlanınca ve ben büyük bir hayal kırıklığı yaşayınca ne yapacağım diye düşünürken burada da abim sağ olsun...
Abimin de eski hardiskcini bu laptopta kullandık. En azından internete girebileceğim bir laptopum oldu ne mutlu bana :)
En kısa zamana yenisini almanın hayalini kurmaktayım ... İnşallah bakalım.
Bir çok şey hakkında yazacaktım ama şuanda laptopum var ya hiç aklıma gelmiyor, doğaçlama gidelim bakalım.
İnsanlar kafalarında kendilerince bir duvar kurduklarında bu duvarları yıkmak aşmak çok zor olur maalesef.
Bende bu sefer kendi duvarlarımda takılı kaldım. Hiç kendimden beklemezdim duvarlara, yargılara, düşüncelere bu kadar takılı kalmazdım. Ama bu sefer takılı kaldım. Kendi kafamda bir engel olduğuna inandım ve o yolu tercih ettim ederken de bir çok kalp kırdım sanırım. Üstün körü özür dilemekle yetindim... Açıklama yapmak veya anlamaya çalışmak gerçekten yorucu geldi benim için ...
Bak oğlum bir kalbi defalarca kırdığında pat diye düzelmesini bekleyemezsin ... Böyle şeyler yaşamam diye düşünmüştüm ama bende insanmışım gerçekten kırılmışım, yıpranmışım inancım kalmamış işin kötüsü senin bunla savaşacak gücün yokmuş. O yüzden diyorum ya pes ettin diye ...
Harbi hevesim kalmamış benim. Hiç bir şey heyecan vermiyor bana bunu nasıl aşarım bilmiyorum işin kötüsü şu sıra patlamaya hazır bir bomba var gibi içimde...
Başımda ağrılar oluşuyor sanki delirmenin sınırında gibiyim bir bıraksam kendimi hiç bir şey kalmayacak gibi aklım başımdan gidecek gibi hissediyorum hep bir kulak çınlamasıyla başlıyor sonra bir ağrı giriyor başıma düşünmemeye çalışıyorum o noktada... eğer düşünürsem yok olacakmışım gibi hissediyorum. Umarım zamanla geçer diye umut ediyorum şuan için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder