Metro, sahil, otobüs ve vapur derken zaman geçip gidiyor ama çoğu yolda geçiyor..
Ne yapabilirim düşünceleri kafamdan çıkmıyor.
Belki her saniye neden yaşıyorum? neden hala hayatımı anlam bulamadım diye kendime söyleniyorum.
Boşa geçen zamandan nefret ediyorum ama nasıl doldurulur bir fikrim yok
Aret Vartanya'nın bir kitabını okudum çok kitabını okudum ama bu en güzeliydi sanırım
İNSANIZ AYIBI YOK kitabın adı ben şahsen çok sevdim. Bu metro sürecinde sanırım her saniye okudum hatta okurken yanlış yöne bindiğim bile oldu öyle satırlara dalmışım ki ama okumaya devam ettim.
Bir adam bu kadar güzel anlatabilir mi ?
Gerçekten anlatıyor en azından ben satırlarda kendimi buldum. Kayboldum ve tekrar kendimle tanıştım.. Sonra seminerlerine ve etkinliklerine baktım ama o kadar pahalı ki yanına şu süreçte yaklaşamam.
Ama bir gün onla muhabbet etmeyi çok isterim. Hedefimde en azından... Zaten bir birimizi seviyoruz..
İnsanlar birisi öldüğü zaman yani yakınından biri öldüğü zaman yalnız kaldığı için ağlar.
Bir nevi onsuz ne yaparım düşünceleriyle dolar. Onsuz yapamam deyişlerimiz o yüzdendir.
Ben kardeşim yaşarken onsuz yaşayamam derdim. Ve onsuz yaşıyorum...
Onu kaybettiğimde ağlayamadım çünkü biliyorum nasıl bildiğimi bilmiyorum ama eminim bile şimdi çok huzurlu bunu nedense hissedebiliyorum.. O huzurlu bir Dünya'da diye nasıl üzülüp ağlayabilirim ki ?
Kendim için üzülüyorum onu sarıp koklayamayacağım artık o huzur dolu kokusunu...
Deli gibi fazlasıyla özlüyorum çünkü gerçekten yalnız kaldım onsuz kaldım aşırı özlüyorum bu yüzden üzülüyorum.
Çünkü yanımda olsaydı onun için yaşamaya devam ederdim. Mutlu olması için çabalardım. Hayatımın koca bir anlam yüklemeye devam ederdi.
Şimdi yok hayat koskoca bir boşluk gibi en azından yanımda olsaydı böyle anlam aramaya devam etmezdim.
Ama yok ama biliyorum ki çok mutlu ve huzurlu...
Bazen vapurda giderken bir şey gördüğümde sevdiğin bir şey mesela direk seni yanımdaymışsın gibi hayal ediyorum.
O muzur gülüşün aklıma geliyor. Nasıl da o an gerçekmiş gibi hissediyorum.
Hep o anın içinde o zaman kavramında kalmayı çok isterdim.
Hele yeni animasyon filmler çıktı. Önceden çok korkuyordum izlemeye ama şimdi daha cesurum artık Direk izlemeyi düşünüyorum sanki sen yanımdaymışsın gibi hissetmek için hatta ara ara kendi kendime yorum yapacağım filmlere bazen de senle konuşuyormuşum gibi yapacağım.
İşte ben böyle hayatıma devam ediyorum.
Evet çalışıyorum kendim için iyi bir yaşam sürmek için çabalıyorum. Evet hayata devam ediyorum. Eskiden zorunlu olduğum içindi şimdi de alıştığım için devam ediyorum.
Ne biliyim belki bir gün çok sevdiğim için devam ederim...
Ama her an her saniye benimlesin ...
Sayın BAHA KÖSE SARİCA ..
Sen 12 sene boyunca Bahar'ın hayatını anlam kattığın için...
Onun taam kalbine işlediğin için...
Onu olgunlaştırdığın için...
Onu çok sevdiğin için...
Onu çok şanslı hissettirdiğin için..
Gerçek sevgiyi ona tattırdığın için çok teşekkür ederim bebeğim. Seni çok seviyorum...
YARADAN'IM Bana Baha'yı verdiğin için beni onun ablası yaptığın için beni çok şanslı bir kul yaptığın için çok teşekkür ederim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder