Bu yol nereye gider...

Nefes alıp vermek.
Al ve ver al ve ver ve şuan bu noktayız..
Ben bunları yazıyorum sende okuyorsun bu seferde böyle bir giriş yapayım dedim..
Bazen böyle çok şey yazmak istiyorum ama o kadar çok şey düşünüyorum ki hepsini toparlayıp yazmak buraya dökmek gerçekten zor.
Bu bloğu baştan sona okuyunca hayatımın bazı ruhsal geçişlerini nasıl bir dönemlerden geçtiğimi görünce bir gülüyorum nasıl da güzel büyüdüm be diyorum..Nasıl da güzel atlattık..
Çok ağladık çok güldük sonunda buradayız ve bunu da aşmışım helal bana diyorum buralarda kendimi baya övüyorum.Dibine kadar hak ettim.
Çünkü insan en başta başkasından çok kendisinin söylemesi lazım.
Aslında her zaman daha çok kendisinden duyması lazım.
Sen kendini en iyi kendini sen tanıyorsun..En iyi halini ve en kötü halini sen çok iyi biliyorsun..
Özellikler hatalarını..
O zaman neden başkalarından duyma ihtiyacı duyarsın ki?
En başta kendine kendin olma sözü verdiğinde hayatında başkasına,başkalarına gerçekten ihtiyacın olmuyor.
Zaman hayat sana doğru olanları doğru olan şeyleri bazen acılı yollardan bazense sen anlamadan hayatına sunuyor..
Her şey senle başlar.
Sen kendinle başlarsın..
Sen kendini sevmelisin aslında en önemlisi kendine yalan söylemeyi bırakmalısın...
İnsanların büyük bir çoğunluğu hayatını kendi kendine kötüleştirmektedir.
Sadece kendine hayatında 2 seçenekten fazlası olduğunu kendini inandırması lazım.Kendini şartlandırma..
Bırak geride kalsın bazı şeyler onlara bakmaktan yarını kaçırma..En doğrusu bu bunu görmezden gelme...Klişe deme!
Hayat bazen senin kendine sunduğun seçenekler kadardır.
Neden kendine daha fazla seçenek sunma yasın ki ?
Acıyı da üzüntüyü de mutluluğu da biz yaşıyoruz bizim hayatımız.
Yani geceleri sen yalnız uyudun..Sen kendinle konuştun
Sen ağladığında tek başınaydın..Ve kendine çok kızdın hak ettim diye bunu hak ettim dedin..En çok kendini sen suçladın peki neden başarılarında da kendine sen bunu hak ettin demeyi unuttun ?
Belki de karnın açken yalnız bir şekilde uyudun..
Belki çok mutlu gözüktün ama için çok yalnızdı..
Ya da çok paran var ama önceden yoktu şimdi onun gücüyle kayboldun aslında nereden geldiğini çok iyi biliyorsun ve seni bu kadar zorladığı için hayata kızgınsın ve yalnız bıraktıkları için insanlara kızgınsın..Şimdi yalandan yere hayatında oldukları içinse küçümsüyorsun..
Aslında insan bu duyguları nedense kendine karşı hissediyor.
Kendinle tanıştığında kendini bulduğunda inan hiç bir şeye ihtiyacın kalmayacak çünkü bir şekilde seni bulacak çünkü onu hayatına çekeceksin..
Yaşamak istediğin duyguyu hayatına davet edeceksin ..
Sadece hayatına davet ettiğin de eğer hala kendini dinlemediysen hala dışarıda ki düşüncelere takıldaysan ve hala kendini bağışlayıp barışmadıysan kendinle elinden bir balık gibi kayıp gidecek...
Ve gene başkalarını suçlamaya devam edeceksin ...
Kendinizi bulmanız dileğiyle..
Kendimi bulma dileğiyle...
Bu yol nereye kadar gider bilmem ama yürüyorum işte ...

Gecenin şarkısını bırakıyorum o zaman ...

https://www.youtube.com/watch?v=-4pwkVpWhuI

İyi aksamalar :)